Hayatının bütünü olabilirdim gelecekteki çocuklarının annesi,her akşam eve geldiğinde açtığın o kapının ardında ben olabilirdim mutlu mutlu çocuklarımıza anlatacağımız hikayelerimiz,anılarımız olabilirdi.
Biz ikimiz mutluluktan geberene kadar birlikte yaşlanabilirdik aslında en kötü anında elini ben tutabilirdim,sevgimle senin kaskatı kalbini bile yumuşatabilirdim,öyle çok severdim ki kafayı yerdin her gün daha büyük aşkla bakardım o gözlerine.
Beraber kahvaltımızı hazırlarken her türlü salaklığı yapabilirdik,birbirimizin kıyafetlerini konbinleyebilirdik,kafamıza estiği gibi yaşayabilirdik hayatımızı.
En büyük tartışmamız çocuğumuza koyacağımız isim yada senin geciken ütüsüz gömleklerin olabilirdi...
Belki ;
İnsan ömrü hayatında kaç defa sevebilir?
Kaç defa böyle bakabilir ?
Biz birbirimizi bulmuşken nasıl kaybediyoruz ki böyle ?
Oysa şimdi sesini duymaya hasret,gözlerine hasret,nefesine hasret,en çokta sana hasret içindeyim.

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder