Aşıksın Yani ''Hasta''

Gözyaşlarımı görünce tahminimce dayanamadı sokuldu yanıma.Donuk kocaman mavi gözleriyle bakıyordu ne diyeceğini merak eder gibi oldum yaklaştı kulağıma doğru fısıldadı ''seviyorum seni anlıyor musun ?'' Anlamıyordum onu anlayamıyordum bir türlü,seviyosa nedendi bu elveda niyeydi bu acı korkuyor muydu acaba ya da benden mi emin değildi kafamda gel gitler yaşarken tekrar yaklaştı elimi tuttu ve kalbine götürdü ''ama sen bu dokunduğun kalpten daha iyisini hak ediyosun''... Derin bir sessizlikti sonrası hayatım gözümün önünden kaydı ve gitti nefes almayı kesmek istedim o an ben onsuz olmak istemedim yanacaktım ama olsundu onun için atacaktı kalbim ona sağ olsundu.. Oysa o korkmuştu sevmekten, dokunmaktan, hissetmekten birini kalbine alabilmekten korkmuştu kendi yanmamak için beni ömür boyu yanacağım bir ateşin içine atmıştı... Gitti sonra bir daha dönmedi hiç son kelimeleri hala mıh gibi aklımdadır bakışları silinmez gitmez gözümün önünden. Ben onu hiç unutmadım,unutmak istemedim,insan katilini unutabilir mi ? Bir kez ölüyorsak şu hayatta ben bin defa öldüm o anda. Hep üşüdüm ondan sonra hiç yaz gelmedi bir daha sonbaharda dökülen yaprak misali savruldum durdum. Hala her gece uyumadan önceki dualarımda yer alır. Yalvarış,yakarış onu dilerim bıkmadan usanmadan. Bir hastalık oldu bende günden güne yedi bitirdi tüketti ama hiç bırakasım gelmedi,sigara gibi.. Kurtulmak istedim her şeyinden yaktım,yıktım bitmedi hiç,kopardığım yerden daha büyük başladı... Şimdi geriye ne bir eşyası ne kokusu ne de bir resmimiz kaldı sesini bile hatırlamıyorum artık,sanki bir yabancı gibi hiç tanımamışım gibi. Bilirim her aşk böyledir herkesin kırık bir hikayesi vardır,az çok yara almıştır,yabancı kalmıştır kimi,kimi ise bu satırları okurken aklına gelen kişiye aşıktır hala,evet aşıktır yani hastadır...