Katil olmayı hepimiz biliriz peki kalbindeki yangının katili olmak ?
Ben kalbimdeki yangının katiliyim mesela yetişemeyince sana birden söndüremeyince bölerek kurtulmak istedim,parçalara ayırdım kalbimde onu,her saniye attığında her nefes aldığımda gerek içime ata ata gerek gözyaşlarıyla gerek küfürlerle atmaya çabaladım hep inandım buna böylece yok olup gideceğine gel zaman git zaman hafifledi içimde bazı acılar o yangın söndü geriye sadece izleri kaldı yarası kaldı o zaman anladım ki herkesin kalbinde bir iz var ''doğum lekesi'' gibi.. ilk aşkın izi deniyor ona o ne bitiyor ne gidiyor ne de unutuluyor o zamanla soluyor sönüyor ve geriye sadece yara izi kalıyor...
Rezillikti atmak içimden onu öyle bir döküldü ki ama ne dökülmek..
Bir sigara yakarsın,yanıp küle dönüşmesini izlersin ya yavaşça o külün dökülmesi ve önemini kaybetmesi...sonra söndürürsün sigaranı,geriye baktığında sadece küllerden ve bir izmarit parçasından başka bir şey kalmaz.
Sen şimdi dönüp bak bana ! Şu an bak arkanda kenara atılmış bir kalp ve yanıp yanıp sönmüş küle dönmüş bir ben göreceksin sen yaktın ya beni ne çabuk unuttun be adam ne çabuk sildin ne çabuk maziye geçtin biz olmaktan ne zaman vazgeçtin sen sen olmayı ne zaman bıraktın ? Bir de sen kimsin ki şimdi ? Uğruna bir sigara gibi yanıp kül olduğum ömrü hayatım boyunca kalbimde izini taşıyacağım adam mı yoksa son nefesimi verene kadar nefret edeceğim adam mı ?
Kimseye anlatamam şimdi derdimi buraya yazsam da seni haykırsam da,gözyaşlarımda boğulsam da çıkamazsın artık içimden çünkü benim bir parçam gibisin ''doğum lekem''gibi ömrüm boyunca taşıyacağım yüreğimde seni..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder