Bana verdiğin t-shirt ile olan fotoğrafını buldum sonra aldım onu elime bir daha ağladım ama sana değil bu sefer kendime hala ağlayabiliyor olmama ağladım şimdi.
O t-shirt'ün,başımı koyduğum yastığın,sana yazdığım defterimin,sahilde oturduğumuz o bankın,içtiğimiz o çayın,benim yarım bıraktığım tostun,taksim meydanının,geçtiğimiz o caddelerin şimdi dili olsada konuşsa benim söyleyemediklerimi onlar söylese..
Gözlerim dile gelsede anlatsa gözyaşlarımı.
Ellerim ellerinle gözlerim gözlerinle dudaklarım dudaklarınla buluşsa da anlatsalar ne kadar özlediğini o özlemle kavrulup gittiğimi.
Seni sevdiğimi seni özlediğimi anlatmaya ben yetemiyorum artık ne desem ne anlatsam azmış gibi eksikmiş gibi geliyor.
İşte bu yüzden en çokta kalbim ayaklansa gelse yanına nasıl kırıldığını görsen nasıl parçaladığını nasıl dağıttığını onu yok edenin sen olduğunu görsen toplayacak kişinin de sen olduğunu bir anlasan ah bir anlasan...
Benim kalbim şimdi bir bardak gibi şık bir bardak hani kimsenin vitrinden çıkarıp kullanmaya kıyamadığı..işte onu paramparça ettin ya sen şimdi bir daha eskisi gibi olabilir mi o bardak ?
İstersen kırıldığı yerden yapıştır ilk hali gibi olur mu ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder