Oysa senden bir bardak su istedim ben,okyanusları değil ki...
En çok sana yakıştırdım yüreğimi,senin elini tutup bozdum ezberimi,belleğimi ve hatta yeminlerimi.
Bir insanın bir insana verebileceği en güzel ve en büyük şey sevgisiymiş,okumuştum bunu,seninle tecrübe ettim ve aşık olmak gözünün tüm dünyaya siyah beyaz olup tek bir kişiyi renkli görmesiyle oluyormuş bunu da seninle tecrübe ettim.Dokunduğumuz hayatlarda sadece parmak izimizi değil yüreğimizin de izini bırakıyoruz,değiştiriyoruz,büyütüyoruz hatta kimi zaman alıyoruz kendimizinkine katıyoruz.İşte yüreğimizin izi de aynı parmak izi gibi herkesin farklı,bambaşka,eşsiz...
Derler ki birine sevgini armağan ettiğinde onu bir camdan vazo misali kaldırıp çok iyi bakmasını söyle çünkü herkes bir yıldız gibidir her insan eşsiz,yüreklerimizde öyle.
Sanırım benim vazom kırılıp paramparça olmuş,iyi bakılmamış sevgimi armağan ettim birine ama şimdi nerede bulamıyorum.Belki çok uzak ama acısı o kadar yakın o kadar içimde ki...
Farklılık mıdır eşsizlik midir bilmem sevgilim ama kanımın gölgesinde bile yüzün var.Sevdiğim bütün yüzleri üst üste koyduğumda bile senin yüzün kadar güzel bir şey çıkmıyor ortaya.
Ben ne rastgele ne tesadüfen aşık oldum,yüzlerce satir yazı yazıp yırtıp atmak,cümlelerinin mürekkebini gözyaşlarının silmesi nedir bilemezsiniz,
Bu yüzden biliyorum kaderimde olduğunu,içimde hep olduğunu.
Bu bahsettiğim kadar güzel bir şey mi bilmiyorum.
''Hiç kimsenin iyi gelemediği yerden sarıyorsun yaralarımı,hiç kimsenin dokunamadığı yerden kanatıyorsun sonra....''
Bir türlü anlayamadın dünyaları değil dünyanı istediğimi ne işim olur benim başka şeylerle be adamım işim gücüm sensin,senin dünyan ve senin dünyan olabilmek...
